اين روستاي کويري در فاصله 65 کيلومتري شهر خواف در بيابان هاي وسيع شرق ايران واقع گرديده است. بنابر شواهد، زوزن پيش از اسلام خاستگاه اشکانيان و در قرون اسلامي تا نيمه اول قرن هشتم هجري به مرکزيت شهر زوزن يکي از ولايت هاي معروف و قدرتمند ايران بوده است. مقدسي در مسالک و ممالک و هم زمان با قرن چهارم هجري زوزن را از لحاظ سياسي و قضايي در شمار دمشق، قيروان و شيراز برشمرده است. ياقوت حموي در سال 616 ق. اين ناحيه را داراي 124 قريه و جزء شهرهاي وسيع نيشابور ذکر نموده که در زمين لرزه سال737 ق. از جلال و شکوه افتاد و به واسطه تسلط تيموريان بر خراسان زوزن و خواف از ربع نيشابور جدا و در ربع هرات قرار گرفت. مهم ترين اثر تاريخي زوزن بقاياي مسجد جامع و قلعه قاهره است. محوطه تاريخي، قلعه منگان، رباط کال جنگي و قلعه ده برزو از ديگر آثار ارزشمند زوزن مي باشد. اين روستا داراي اقامتگاه بوم گردي است.