شادياخ يکي از با اهميت ترين مناطق تاريخ اسلام در خراسان و هسته اصلي تاريخ صدر اسلام است که در اوايل قرن سوم هجري محل اقامت سپاهيان و مرکز حکمراني عبدالله بن طاهر موسس سلسله طاهريان بوده و از همان زمان به متون راه يافته است. محوطه شادياخ از غناي فرهنگي بالايي برخوردار بوده و نشانه هاي ويراني و تجديد حيات ديوارها و فضاها حاکي از تغيير و تحولات بسيار در اين مکان است. شادياخ در ابتدا باغ بزرگي به وسعت بيش از 26 هکتار بوده که با استقرار سپاهيان عبدالله بن طاهر به پادگان نظامي تبديل و سال ها بعد به يکي از محلات بزرگ شهر نيشابور تبديل شده است. افزون بر اين، تزئينات معماري از جمله گچبري، نقاشي روي گچ، آجرهاي تراش خورده، کاشي ها و... همگي نشان از وجود هنرمندان زبردست در اين سامان دارد. پس از حمله مغول ها به خراسان در 618 ق. آن همه عظمت به ويرانه اي تبديل شد. آخرين دوره سکونت در شادياخ مربوط به دوره ايلخانان و نيمه دوم قرن هفتم هجري است.