فريدالدين ابوحامد محمدبن ابرهيم عطار نيشابوري مشهور به شيخ عطار نيشابوري از عرفا و شاعران بلند آوازه و نامدار ادبيات فارسي ايران است که به سال 540 هجري در کدکن از قراء نيشابور قديم ديده به جهان گشود. و در جريان حمله سپاهيان مغول به نيشابور در سال 618 هجري کشته شد. مهم ترين آثار عرفاني عطار: تذکره الاولياء، منطق الطير، الهي نامه، اسرار نامه و مصيبت نامه مي باشد اولين بناي آرامگاه عطار در نيمه اول قرن هفتم هجري توسط قاضي بزرگ شهر نيشابور يحيي ابن صاعد ساخته شد. تا اينکه امير عليشيرنوايي عمارتي زيبا  را بر فراز مقبره عطار بنيان نمود اين بنا در اواخر دوران قاجار مرمت و پس از آن در سال 1341 شمسي انجمن آثار ملي اقدام به کاشيکاري و توسعه محوطه آن کرد. بناي آرامگاه فعلي بر فراز مقبره عطار، بنايي هشت ضلعي با بدنه و گنبدي فيروزه اي رنگ و کاشيکاري معرق مي باشد.
در تقويم فرهنگي ايران، روز 25 فروردين هر سال به نام روز ملي عطار نيشابوري نامگذاري گرديده است.