بهار آغاز حیاتی دیگر و رستاخیز طبیعت از گذشته های بسیار دور جایگاه ویژه ای در نزد ایرانیان داشته است و این راز ماندگاری نوروز پس از قرن ها می باشد، که همزمان با فصل شکفتن آغاز و بمدت سیزده روز ادامه می یابد و هنوز هم بعنوان یک جشن ملی در ذهن و فرهنگ ایرانیان ماندگار است. مردم کلات نیز همزمان با این رستاخیز طبیعت به تهیه لباس نو برای خود و اعضای خانواده و دید و بازدید از آشنایان و فامیل می پردازند. پس از دوازده روز دیدار از آشنایان در روز سیزدهم به دیدار طبیعت رفته و به طبیعت گردی می پردازند، هرچند که در گذشته طبیعت گردی به همراه همه اهالی بود و مردم شهر و روستاهای منطقه برای روز سیزده بدر در یک مکان مشخص گرد هم می آمدند و با نواختن دهل و سرنای این روز را با جشن و پایکوبی همراه می کردند و با آویحتن تاب از درختان به تاب خوردن می پرداختند، اما امروز بسیاری از این مراسم به فراموشی سپرده شد و بیشتر به بیرون آمدن از خانه آن هم به صورت محدود و تنها یک خانواده اکتفا می شود و دیگر از آن روابط گرم بین اهالی خبری نیست. اعتقاداتی در بین مردم کلات در خصوص روز سیزده از قدیم وجود داشته است از جمله این که نباید این روز را در خانه بمانند زیرا بدیمن می باشد. باید در دامن طبیعت به آرزوهایشان در سال جدید بیاندیشند و اعتقاد بر این بوده است که اگر جوانان در این روز سبزه ای را گره بزنند و آن سبزه باز شود به آرزوهایشان خواهند رسید.