در باورهای مردم خراسان و مشهد است که بعد از مراسم بله برون و نامزدی جهت محرمیت، صیقه عقد در بالاسر حضرت جاری شده و بعد در یکی از محضرهای ازدواج به رسمیت برسد. در واقع بیشتر خانواده های مشهدی به یُمن همسایگی و همجواری با علی بن موسی الرضا^(ع)، تأکید داشتند که حتماً عقد دختر و پسر، بالای سر حضرت یعنی در حرم مقدس امام هشتم^(ع) صورت بگیرد. بنابراین در روزی که ساعت بود و شگون داشت، از طرف خانواده ی داماد و عروس تعدادی از بزرگ ترها به حرم شرفیاب می شدند و سر راه یک جلد قرآن مجید برای عروس می گرفتند و به او هدیه می دادند. عاقد دختر و پسر را عقد می کرد و از طرف خانواده ی داماد یک پیش کش به عروس داده می شد که معمولاً انگشتر بود. در زمان عقد حاضرین با دل شکسته از مولا علی بن موسی الرضا^(ع) برای عروس و داماد و سایر جوانان آرزوی سعادت می کردند. بعد از عقد، عروس و داماد به زیارت می رفتند. در پای ضریح دو رکعت نماز حاجت می خواندند و از خداوند طلب خوشبختی می کردند. امروزه هنوز این رسم قشنگ بین خانواده های مشهدی رواج دارد و عقیده دارند با عنایت امام هشتم جوان های آن ها خوشبخت می شوند.