موسيقي اين شهرستان آميختگي عميقي با شئونات زندگي و به نوعي بازگو کننده غم ها، شادي ها، آلام، آرزوها و اعتقادات داشته و روايتگر افسانه هاي محلي است که در حقيقت نوعي از موسيقي مقامي بوده و به طور کلي بر پايه دو بيتي و چهار بيتي خواني استوار گشته است. اين نوع موسيقي در سه قسم، ترانه ها، فريادها و داستان هاي روائي قابل تامل و بررسي است. از آهنگ ها و سروده هاي رايج در اين منطقه مي توان به محمد حسين نامراد؛ حسينا، سرحدي، حيدر بيک، گل محمد، کوچه باغي اشاره نمود. همچنين سازهاي رايج در بردسکن بيشتر ني، دايره، دو سازه، سه تار، دهل و دو تار است. برداشت محصول با رقص هاي محلي نواخته مي شد. رقص دايره اسب چوبي و رقص چوب بازي و رقص اوقاني نيز از رقص هاي محلي و بومي اين منطقه به شمار مي آيد.