اين بنا در خيابان امام خميني (بازار عشق آباد)، خيابان مولوي قرار دارد و در دوره پهلوي اول به مجموعه بناهاي شهري قوچان افزوده شده است. ساختار معماري بنا در يک طبقه شامل تعدادي اتاق و ديگر فضاهاي کاربردي است. فضاي ورودي اين خانه داراي سردري تزئيني با طرح هاي آجري و کاشي کاري است. در نماي بنا و در بالاي پنجره ها قاب هايي مزين به کاشي کاري با نقوش هندسي ديده مي شود.

روستا و منطقه تبارک در 20 کيلومتري شمال شرقي قوچان و در 10 کيلومتري روستاي يوسفخان و در محل تلاقي رودهاي سوزه و زيرآباد واقع شده است. آب و هواي مستعد و باغات و اشجار فراوان و در نتيجه اقليم مناسب که يکي از دلايل آن عبور دائمي رودخانه اترک و ارتفاعات نسبتاً بلند آن است، سبب پراکنش انواع گياهان شده و از پتانسيل هاي آن وجودپرندگان مهاجر و ماهيان رودخانه اي در سد تبارک است.

جمعیت عشایری یکی از پدیده های متنوع اجتماعی موجود در شمال خراسان با محوریت قوچان می باشد که پس از کوچانیده شدن اقوام کرد کرمانج در زمان شاه عباس صفوی، از منطقه غرب کشور به شمال خراسان و به جهت صیانت از مرزهای شمال شرقی کشور صورت پذیرفته است.

ساختمان فعلي موزه قوچان در سال 1355 با کاربري رستوران شهرداري احداث و در سال 1376ش. به ميراث فرهنگي واگذار گرديد که فضاي آن به صورت موزه مورد استفاده قرار گرفت. در مجموع اشيا و اقلام موزه مزبور را با هدف معرفي و نمايش جلوه هايي از مردم شناسي و غناي تاريخي منطقه با طرح جديد در دو سالن اصلي شامل فنون و هنرهاي سنتي، آداب و رسوم عشاير کرد و نحوه معيشت و زندگي آن ها و مشاغل بومي به نمايش درآمده است.

دره زيبا و کم نظير شمخال که از روستايي به همين نام واقع در 5 کيلومتري باجگيران و 80 کيلومتري قوچان آغاز مي گردد داراي آب و هواي مطلوب و تنوع حيات وحش است.